Ervaringen van kinderen en ouders

Een ervaringsverhaal van een moeder over haar acht jarige dochter, januari 2024

Wij hebben een dochter van inmiddels 8 jaar. Al jarenlang hebben wij een zoektocht. Waar komt haar gedrag vandaan, hoe kunnen we haar het beste helpen. Wat is de toekomst, kan zij op de huidige school blijven of moet ze wellicht naar speciaal onderwijs. We zagen dat zij enorm vastliep, snel overprikkeld was en haar motoriek achterbleef. Dit zijn zomaar een paar punten waar we tegenaan liepen. Maar bovenal, alles was voor haar teveel op deze manier en zij kon niet meer meekomen.


Een boze dochter die slecht sliep en heel veel aandacht vroeg. Uiteraard hebben wij ook de standaardhulp die aangeboden werd, geaccepteerd zoals bijvoorbeeld logopedie, ceasartherapie, ostheopatie en hulp m.b.t. haar gedrag etc. Met heel veel dingen wilde zij niet meewerken en als moeder zijnde keek ik er naar en telkens dacht ik, dit is het gewoon niet.
Alsof je een kind dingen aan gaat leren, wat er in de basis helemaal niet goed in zit. Wij hebben altijd zelf het idee gehad dat het grotendeels aan de zwangerschap, geboorte en de kraamweek gelegen heeft. Althans het heeft haar zeker geen goed gedaan.


Al langer volgde ik een facebookpagina waarin uitleg werd gegeven over de geboorte, de impact wat het kan hebben op een kind en wat reflexintegratie kan doen. Op deze pagina stonden behandelaars door heel Nederland en zo ben ik bij Heleen terecht gekomen. Na 1x zagen we al resultaat. Nu wij een aantal maanden elke week langs gaan, hebben wij een heel ander kind. Wat een verademing. Voor haar maar ook voor ons. Onze dochter heeft altijd in de overlevingstand gestaan vanaf haar geboorte, daar komt nu rust. Daarmee natuurlijk ook ruimte om te ontwikkelen op andere gebieden. Ze groeit, letterlijk en figuurlijk. Haar motoriek verbetert enorm, ze praat heel goed en legt dingen uit en bovenal ze is rustig en vrolijk. Ze is ook minder angstig. Zo vond ze het geluid van vuurwerk deze jaarwisseling niet eng meer. Ook konden we onlangs naar de bioscoop zonder een overprikkeld meisje te hebben na afloop. Op school gaat het ook beter. Het schrijven en lezen gaat steeds beter.


Wat had ik deze manier van begeleiding graag eerder geweten in onze lange zoektocht. 

Recensie geschreven door ouders van een zes jarige jongen

Al bijna een jaar wordt onze zoon van zes door Heleen begeleid. Vol spanning zijn wij gestart met de vorm van gespecialiseerde begeleiding, ook omdat andere therapie niet hielp en wij thuis onze handen vol hadden aan een jongetje wat enorm met zichzelf in de knoop zat. Het verwerken van prikkels (hard praten, harde geluiden, aanraken etc) vond hij lastig, maar liet hij wel toe als hij uitgerust was. Echter op school en na school ”zat zijn hoofd vol” en kreeg hij zijn prikkels niet meer goed gereguleerd.

Driftbuien, agressie en zelfs dissociatie waren aan de orde van de dag. Wij vroegen onszelf af: ‘Kan hij wel op het reguliere onderwijs blijven met dit gedrag?’

Verbazingwekkend hoe hij reageert op Heleen. Vanaf het eerste moment zien wij dat hij zich kan en durft te ontspannen en dat Heleen hem mag aanraken. Er is wederzijds respect naar elkaar en stapje voor stapje is het de goede kant op gegaan. Eigenlijk kunnen wij schrijven: met grote stappen…

Onze zoon heeft op het gebied van emotionele regulatie heel veel geleerd. Hij kan zijn grenzen veel beter aangeven en ook om hulp vragen. Maar zeer ook zijn motoriek is fors verbeterd. Terugkijkend zien wij eigenlijk op heel veel gebieden van de ontwikkeling een hele grote vooruitgang. En op school gaat het nu ook goed…natuurlijk met vallen en opstaan! Maar het is behapbaar met een duidelijk stijgende lijn en positief perspectief. Dankjewel…we gaan nog even door met deze vorm van gespecialiseerde begeleiding. Maar deze winst is al behaald voor ons allemaal.

 

Update januari 2024
Na bijna twee jaar hebben wij de therapie bij Heleen afgerond. Het is een waardevolle tijd geweest waarin onze zoon veel ondersteuning heeft gekregen in  zijn ontwikkeling. Er is geen enkele keer geweest dat hij met tegenzin is gegaan, met name ook omdat hij zelf het effect zag van de therapie. Hij wist dat Heleen hem kon helpen met o.a. beheersing van emoties, ontspannen en verder stabiliseren. 

Nu moet hij het zelf gaan doen… dit vond hij erg spannend en dat gaf hij ook aan. Hij gaat Heleen missen! Maar is er ook achter gekomen dat hij het zelf kan met de oefeningen die hij thuis kan doen! Dank Heleen voor jouw waardevolle bijdrage die onze zoon ”levenslang” zal helpen.

Een moeder schrijft het volgende over haar zoon

Mijn zoon is zeven jaar en is een kind dat bij tijden vrij angstig kan zijn. Dit komt tot uiting in clowntjesgedrag en erg druk gedrag. Op mijn zoektocht naar hulp kwam ik Transparant op het internet tegen. Mijn zoon is bij Heleen gestart met reflexintegratie begeleiding. Na een aantal tests bleek, dat vooral de oogsamenwerking verbeterd kon worden. Door het doen van oefeningen die elke dag niet meer dan tien minuten in beslag namen, is deze samenwerking aanzienlijk verbeterd. Dit bleek ook uit de tests die Heleen aan het einde van de sessies heeft gedaan. Aan mijn zoon zelf merkte ik, dat hij meer rust heeft gevonden. Het duidelijkste feit waaruit dit is gebleken, is dat hij al snel tijdens het werken met Heleen voor het eerst in zijn leven elke nacht droog is gebleven. Dank hiervoor!

Twee gouden medailles

Vanaf maart 2015 is onze zoon bij Heleen onder behandeling. De eerste keer was ik geïrriteerd dat hij met van alles bezig was behalve luisteren en meedoen van de oefeningen, Heleen was begripvol en gaf oefeningen voor verschillende reflexen mee. Iedere avond deden we trouw onze oefeningen en begon ik al een lichte verbetering te zien. Nu hadden we 1 juni onze 3e afspraak en na deze afspraak lijkt alles in een stroomversnelling te gaan.


Hij heeft Heleen gesproken over zijn hobby’s judo en wedstrijdzwemmen. Vooral in het zwemmen was ze geïnteresseerd, omdat je daar verschillende reflexen gebruikt. Hij heeft ABC en zwemvaardigheid 1 met aantekening ivm schoolslag. Ze heeft hem wat oefeningen meegeven, waardoor het zou verbeteren. Toen we weggingen was het laatste wat hij zei: Nu kan ik goud winnen. Nu zijn we een paar weken verder. Hij doet netjes al zijn oefeningen, en vandaag heeft hij zijn wedstrijden gezwommen: 100m schoolslag en 50m vlinderslag en wat denk je, op allebei de afstanden heeft hij GOUD gewonnen. Wat was hij trots, wat een kanjer. Daarnaast vond zijn zwemtrainer hem een stuk rustiger, en vooral ook gegroeid in alles. Alles bij elkaar maakt mij een hele trotse ouder en weet ik dat wij op de goede weg zijn.


Dit is een mooi verhaal hoe reflexintegratie kan werken. Eenvoudige oefeningen die het verschil kunnen gaan maken.
Wat een zelfvertrouwen heeft deze jongen hierdoor gekregen. Super trots ben ik op hem!!!

Bericht van een moeder over haar zoon Tom

Hier onze mooie ervaring in korte tijd behaald. Onze zoon Tom (11 jaar) had erg veel moeite met schrijven, hij verkrampte steeds en had daardoor een hekel aan werken op school, had hele wisselende resultaten en vaak zagen wij dat hij erg onder zijn niveau presteerde. Hij was gauw gefrustreerd en heeft hier heel wat scènes mee veroorzaakt, op school en thuis. In oktober 2014 hebben wij Heleen eens laten kijken naar de samenwerking van zijn ogen, hersenen en eventuele actieve reflexen die hem zouden kunnen belemmeren.

Wat hebben wij een hoop geleerd in die tijd! Vol geduld testte Heleen zijn reflexen, liet hem zijn frustratie uiten en deed hem de oefeningen voor die hem konden helpen. Vandaag (20 maart 2015) waren wij er voor de laatste keer, voor het eerst een sessie waarbij Tom heel rustig, geconcentreerd en super trots op zichzelf was. Hij heeft daar dan ook hard voor geoefend thuis. Na elke sessie kregen wij een paar simpele oefeningen mee die een paar keer in de week gedaan moesten worden. De meeste oefeningen vond hij leuk om te doen, maar soms vond hij het lastig vol te houden. Tot hij vorige maand zelf ontdekte hoe hard hij vooruit was gegaan en dat terwijl hij in de decembermaand een aantal weken niet goed had kunnen oefenen door een operatie en ongelukje. Hij was apetrots! Hij kent nu foefjes die hij kan gebruiken als hij eventueel nog kramp krijgt bij het schrijven. Hij heeft zijn toetsen weer opgehaald, zodat hij naar het vervolgonderwijs kan waar hij graag heen wil. Net vertelde hij mij dat hij op school een hele planning had gemaakt voor de komende week en voor het ‘huiswerk’ dat hij in het weekend wilde doen. Ik stond perplex. Nog geen twee weken geleden vertelde zijn juf ons dat dít precies hetgeen was wat Tom niet opgepikt had op de Montessorischool.

Wij zijn super blij met de resultaten die hij, in een eigenlijk vrij korte tijd, behaald heeft door te oefenen met zijn ogen en zijn lijf. Als Heleen het goed vindt, mag van Tom de foto van het resultaat van zijn oogoefeningen hiernaast. Hierop zijn duidelijk de resultaten van de test met de bioptor te zien waarbij de bovenste van de eerste keer is dat Tom bij Heleen kwam, de middelste van vorige maand en de onderste van vandaag. Heleen, super bedankt voor je geduld en al je tips!!

Wij zijn super blij met de resultaten die hij, in een eigenlijk vrij korte tijd, behaald heeft door te oefenen met zijn ogen en zijn lijf. Als Heleen het goed vindt, mag van Tom de foto van het resultaat van zijn oogoefeningen hieronder. Hierop zijn duidelijk de resultaten van de test met de bioptor te zien waarbij de bovenste van de eerste keer is dat Tom bij Heleen kwam, de middelste van vorige maand en de onderste van vandaag. Heleen, super bedankt voor je geduld en al je tips!!

Bericht van een moeder over haar zoon

Ik wil je graag bedanken voor de ondersteuning die je ons hebt gegeven met de mooie oefeningen die een onderdeel van ons bestaan zijn geworden! Het gaat zo lekker met mijn zoon dat het lezen met sprongen vooruit gaat en hij met veel plezier elke ochtend naar school gaat. Nogmaals bedankt voor al het moois wat we met de behandelingen hebben mogen ontvangen. Het heeft veel rust en ruimte bij hem gecreëerd.

Moeder van adoptiezoon (6 jaar)  

Op advies van Stichting Adoptievoorzieningen kwamen wij in januari 2020 bij Heleen terecht voor begeleiding voor reflexintegratie.

 

 

Onze zoon was enorm overprikkeld, had weinig concentratie. Hij was veel boos, sliep slecht en had een enorme controlebehoefte. Hij vroeg veelal negatieve aandacht. Zijn hoofd zat vol en zijn lichaam werkte niet meer mee. Je zag dat ook écht zijn handen en voeten alle kanten op bewogen. Wat wij als ouders ook probeerden, wij kregen het niet voor elkaar om hem weer te laten ontspannen. We kregen geen ingang meer bij hem. We liepen letterlijk tegen een muur op. En hij had het natuurlijk nog veel moeilijker.

 

We kwamen bij Stichting Adoptievoorzieningen en zij adviseerden begeleiding voor reflexintegratie. Vanaf het eerste moment voelde onze zoon zich op zijn gemak bij Heleen. Heleen is een hele fijne, lieve en rustige vrouw. Na 3 maanden begeleiding (om de week) begonnen we enorm verschil te merken. Hij speelde opeens een klein poosje en soms zelfs even alleen op zijn kamer. Dit was voor die tijd ondenkbaar, terwijl hij die rust juist zo goed kon gebruiken. Hij vertelde opeens dat hij iets als rustig ervaarde of iets echt niet durfde. Door de rust/ruimte in zijn hoofd kregen wij als ouders weer contact met hem en aanvaardt hij ook onze hand. We zijn hier zo ontzettend blij en dankbaar voor, dat zal je begrijpen. Ook onze omgeving merkte het op dat onze zoon zoveel rustiger is geworden. Hij begint steeds meer zijn emoties onder woorden te brengen. Echt zo knap!

 

Nu een jaar verder kunnen we echt zeggen dat hij grote stappen heeft gezet. Het is nog heel kwetsbaar, maar zoals we het nu zien komen we er wel samen met Heleen.  Met ups en downs, maar dat hoort bij het leven. Als je de draad maar weer op kunt pakken. De toekomst heeft weer kleur. We hopen dat we hem een stevige grond onder zijn voeten kunnen geven met deze begeleiding. Voor nu heeft het al héél veel goed gedaan.

Pepijn (10 jaar), geschreven door zijn moeder

In december 2014 zijn we voor de eerste keer bij Heleen geweest n.a.v. de constatering dat er een probleem was met Pepijn zijn ogen, mogelijk fixatie disparatie. We zijn bij haar terecht gekomen door een verwijzing van Slimpuls. Jet was de eerste die in de gaten had dat er iets helemaal niet goed was met zijn ogen. Ik was ooit al bij een oogarts geweest en vervolgens bij Xlens voor een zogenaamde dyslexiebril. Niets hielp. Pepijn had inmiddels een behoorlijke hoeveelheid stempels vanuit de geboden instanties en op school leek hij maar niet mee komen op het gebied van lezen en rekenen.

Naast ADHD, PDD-NOS en ODD kreeg hij ook nog het etiket ernstig tot zwaar dyslectisch. Ik kon mij hier niet in vinden en bleef vasthouden aan mijn moedergevoel en de enorme discrepantie tussen de eerste 4 jaar en de dag dat hij naar school ging. Wat betreft de dyslexie had ik niet het idee dat dit niet zou kunnen kloppen, maar ik vond bepaalde specifieke dingen wel vreemd. Ik zag mijn kind na de eerste schooldag veranderen in een angstig en onzeker jongetje. Helemaal niet blij meer in het leven. Ik heb heel kort medicatie gegeven, maar zag hem daarmee juist veranderen in een ongeleid projectiel. Geen zonnetje meer in zijn ogen. Het tegenovergestelde effect van wat er zou moeten gebeuren. Ik heb mij met regelmaat ook niet serieus genomen gevoeld, waardoor ik zelf ook ging wankelen. Verdriet en frustratie waren dagelijks aanwezig. Niet meer te hanteren was hij. Ik herkende mijn kind niet meer en ik maakte mij zorgen. Hij vertoonde uiteindelijk zelfs agressief gedrag. Pepijn heeft in het eerste levensjaar met name geslapen en gegeten. Van de 24 uur was hij op een wakkere dag 4 uur wakker bij elkaar. Pas rond de 12/14 maanden ontwaakte hij een soort van “Awakening”. De dingen zoals kruipen, draaien en alle eerstejaars dingen had hij overgeslagen.

Heleen heeft een intake gedaan en er waren heel veel reflexen actief of niet ontwikkeld. Voor de ogen zijn we doorgestuurd naar een optoloog. Bij Heleen zijn we met een aantal reflexen begonnen en vrij snel zagen we effect. We zijn toen ook direct gestopt met medicatie voor ADHD. Hij kreeg ook medicatie om zijn agressie in te perken, dit medicijn bouwt een spiegel op, duurde dat wat langer deze mochten we niet zonder begeleiding stoppen.


Effecten
: alleen al het duimzuigen was binnen een week verdwenen. Ik zag hem meer tot rust komen en over een langere periode heen zag je hem weer kunnen genieten. Hij begon te stralen. De intense manier van met je kind samenwerken maakt ook dat het helemaal geen belasting was om de oefeningen vol te houden. We deden alle oefeningen consequent en zo goed als iedere dag. Door de lichttherapie via de optoloog in combinatie met de oogoefeningen van Heleen, hebben we met zijn ogen een enorme vooruitgang geboekt. We zijn nu zo goed als klaar en het resultaat is geweldig. We hebben ook een fantastische school gevonden die ook zegt we gaan niet trekken aan waar hij zou moeten zitten, maar we gaan opnieuw beginnen met het leren lezen. Hij heeft door de ogen zoveel informatie gemist. Pepijn is hier heel blij mee.

De kinderpsychiater heeft alle diagnoses ingetrokken. Pepijn is een normaal kind waarbij veel reflexen nog actief waren of niet ontwikkeld. Hij functioneert nu heel goed en is prettig. Zijn karakteristieke kenmerken mag hij behouden, hij is goed zoals hij is. De omgeving is wat mij betreft de meter. Werkelijk iedereen van dichtbij gaf aan dat Pepijn zo’n verandering heeft doorgemaakt. Hij zit lekker in zijn vel. De afsluiting van het hele Pepijn project doen we met sterkamp. Als gevolg van jaren niet goed kunnen zien, heeft hij zoveel angsten ontwikkeld dat we die middels een specifiek kamp aan gaan pakken. Ze zijn zeker al gehalveerd. Zo ging hij eerst nergens naar toe en nooit trok hij de wereld in. Dit doet hij nu allemaal net als andere kinderen. De angsten zijn heel erg specifiek voor school. Ze hebben hem altijd naar beneden geduwd, onterecht. Door de voor mij logische aanpak, gezien de ontwikkeling van Pepijn in het eerste jaar, is Heleen en de Masgutova methode MNRI® voor Pepijn en andere kinderen met de op de site omschreven klachten het beste medicijn!